Nastoletnia depresja to choroba, którą da się leczyć. Rodzicu bądź uważny!  Depresja to choroba, która może dotknąć każdego, bez względu na wiek, płeć i status społeczny. Depresja u dzieci i młodzieży jest często lekceważona przez rodziców i opiekunów,  zwykle nie jest  wynikiem nagłych wydarzeń, przeważnie  rozwija się powoli, po cichu i narasta.
Jest przede wszystkim  wynikiem niedostrzegania samotności młodego człowieka, u którego  rozwija się  poczucie żalu, osamotnienia, złości, bezsilności.  Film "Znikające dzieci"

"Problemy młodych ludzi wynikają głównie z braku uwagi, zrozumienia czy wsparcia. To, co dzieje się w życiu dorastającego człowieka przestaje w pewnym momencie obchodzić opiekunów. Choć nastolatek to nadal dziecko, przez otoczenie zaczyna być traktowany jak dorosły. Zwiększają się oczekiwania, wymagania i potrzeby. Młody człowiek, wchodząc w okres dojrzewania i zbliżając się do dorosłości, zaczyna również dostrzegać, jaki świat jest naprawdę. Dociera do niego niesprawiedliwość, hipokryzja, czy zawiść. Przywiązuje większą wagę do tego, co mówią o nim inni, jak go widzą i czego oczekują. Mierzy się też nierzadko z upadkiem rodzicielskiego autorytetu. Rodzice przestają być bezwarunkowym oparciem, autorytetem, czy spełnieniem ideałów. Młody człowiek dostrzega wady otoczenia i swoje własne słabości. To okres, który dla wielu nastolatków jest niezwykle trudny".

 Objawy, które mogą wskazywać na depresję u nastolatka:

     -drażliwość, chwiejność nastroju, impulsywność, pobudzenie psychoruchowe;

    -obniżony nastrój, apatia, ciągły smutek, niechęć do aktywności, które wcześniej sprawiały radość;

    -wycofanie się z relacji z rówieśnikami i rodziną, brak energii, bezczynność;

    -pogorszenie zdolności intelektualnych, problemy z koncentracją, pamięcią, gorsze stopnie w szkole;

    -zmiana apetytu - jego brak, chudnięcie lub przeciwnie – objadanie się;

   - problemy ze snem - bezsenności lub nadmierna senność, niechęć do porannego wstawania;

   - skargi na nudę, poczucie beznadziei;

    -zaniechanie dbałości o wygląd;

    -ciągła suchość w ustach;

    -krytycyzm wobec siebie, nadwrażliwość z powodu odrzucenia, poczucie winy;

    -nasilone skargi na dolegliwości fizyczne – np. bóle brzucha, głowy;

    -lęki, pozostawanie w stałym napięciu i odczuwanie nieuzasadnionego niepokoju;

    -autoagresja, samookaleczenie się, odurzanie (alkohol, leki, narkotyki);

    zainteresowanie tematyką śmierci i samobójstw.

Pedagog Szkolny Grażyna Dobosz
Źródło: Samotność nastolatka